09 okt “Suum quique” (Asselseweg in Kootwijk)
Aan die uitdrukking heb ik vrijwel de gehele, lange, behandeling van deze zaak in vele bedrijven moeten denken. Een uitdrukking die je op veel gerechtsgebouwen vindt en die iedere beginnende rechtenstudent wel kent. “Suum quique”, ofwel “ieder het zijne”.
En dat is, zoals blijkt, lang niet altijd makkelijk. Over wat nu precies “het zijne” is heeft in deze zaak tot zo veel verschil van mening geleid, dat totaal verstoorde verhoudingen het gevolg zijn geworden in een kleine gemeenschap. En voorzitter dat is des te tragischer, omdat wij, misschien niet de oorzaak, maar wél de aanleiding zijn geweest door onze fout iets, wat wél opgenomen had moeten worden, niet accuraat vast te leggen.
Uit de stukken, zeker ook het memo van deze week, blijkt duidelijk wat de initiatiefnemer in de loop van vele jaren is vergund, en waarop hij dus ook als recht aanspraak kan maken. Aan die rechten als zodanig kan dan ook, wat ons betreft, geen afbreuk worden gedaan.
Voorzitter, geen enkel recht is onbegrensd, zelfs het eigendom niet. En ieder recht schept ook wel degelijk verplichtingen. Dat geldt hier ook. De verplichting in dit geval voor de initiatiefnemer om overlast voor de omgeving zoveel als mogelijk is te beperken en zich te houden aan de bepalingen in de vergunningen. En de verplichting voor het gemeentebestuur om bij overtreding handhavend op te treden.
Martin Lentink