30 sep “Wat ging er vandaag goed, en wat ging er vandaag minder goed?”
Vanavond mag ik mijn allereerste bijdrage aan de raad leveren en voor ik begin wil ik even kwijt dat dit echt mega spannend is, maar ook super tof.
Stelt u zich voor, een klaslokaal vol kleuters, een kwartier voor het einde van de dag. We zitten in de kring en de juf stelt de volgende vragen: “Wat ging er vandaag goed *duim omhoog* en wat ging er vandaag minder goed, wat we morgen beter kunnen doen? *duim naar beneden*“. Annika, dit is uiteraard een pseudoniem, brengt in dat het opruimen vandaag niet zo soepel verliep en zou dat graag morgen sneller willen. Haar argument is dat we zo meer tijd hebben voor het buitenspelen. Sem geeft toe dat hij tijdens het opruimen vanmiddag nog lang bleef doorspelen en belooft de groep morgen gelijk te beginnen met het opruimen van het speelgoed. Lucas brengt tot slot in dat we elkaar ook kunnen helpen herinneren aan de opruimtijd en eventueel kunnen helpen opruimen als iemand dat nog lastig vindt. Zo bedenken we samen antwoorden op grote en kleine vragen. We zijn eerlijk, kijken naar ons eigen gedrag en zijn open naar elkaar. We voelen ons allemaal verantwoordelijk voor onze groep en onze school.
Eigenlijk net zoals de Voorthuizenaren zich verantwoordelijk voelen voor de veiligheid van hun meiden en jongens die de drukke Apeldoornse straat moeten oversteken naar de voetbal, de korfbal of het zwembad. Bewoners die hele realistische zorgen hebben over de snelheden die er op die weg worden gereden. En deze bewoners, die zich verantwoordelijk voelen, gaan met deze zorgen naar een informatieavond. Ze weten niet wat ze kunnen verwachten, maar zoals in de participatieladder staat, zou het tussen participeren en co-creëren kunnen inzitten. Komen zij even van een koude kermis thuis. Want met hun vragen en suggesties wordt vervolgens bar weinig gedaan. Zo lang als het heeft geduurd om dit plan te schrijven en de tekeningen te maken, zo kort waren de antwoorden op de vragen in het memo wat we ontvingen. Ik vraag me dan werkelijk af hoe serieus we deze zorgen en ideeën van onze burgers nemen.
Voorzitter, zou het niet eerlijker zijn geweest als we de burgers van te voren eerlijk hadden geïnformeerd over de vorm van participatie in dit proces, namelijk informeren en niet consulteren – laat staan co-creëren? En ook over de haast die we proeven in dit plan? Zou transparantie in het proces het gevoel bij de burgers dat deze oplossing hen wordt opgedrongen verminderd hebben? Wij zijn van mening van wel. Denk nog even aan Sem in mijn verhaal, hij ervaart dat wanneer je eerlijk bent over de keuzes die je hebt gemaakt, er meer begrip is en je de kans krijgt om het een volgende keer anders te doen.
Graag geef ik de volgende vragen mee aan de wethouder om aan het eind van de dag nog eens te overdenken: wat ging er goed? En wat ging er nog niet zo goed wat u morgen beter zou kunnen doen.
Tot slot, zou ik de raad een vraag willen stellen:
Tijdens Prinsjesdag werd het nogmaals heel duidelijk dat er weinig vertrouwen is in het openbaar bestuur en dat we momenteel onder een enorm vergrootglas liggen. Raad, moeten wij dit besluit wel willen nemen terwijl er nog zoveel bewoners met vragen, andere ideeën en bezwaren zijn, en er geen mogelijkheid meer bestaat om het memo met input in de commissie te bespreken? Is dit niet slecht voor ons, het proces en het vertrouwen?
Eva de Man