16 nov Vaccineren enige antwoord op crisis
Zaterdag plaatste de Barneveldse Krant een opinie van Johan van de Krol, integraal veiligheidsdeskundige. Resumerend was zijn conclusie: ‘verdubbel het aantal IC-bedden en de problemen lossen zich vanzelf op’.
De afgelopen periode is het nogal populair gebleken om kritisch naar het aantal IC-bedden te wijzen. Enerzijds logisch, want op beschikbaarheid wordt actief gestuurd. Anderzijds is een IC-bed geen oplossing voor COVID, maar het laatste antwoord op symptomen behorend bij deze ziekte. Voordat een COVID-patiënt op een IC-bed belandt, is er sprake van serieuze complicaties. De patiënt is niet langer in staat om nog langer zelfstandig te ademen, het lichaam dreigt essentiële functies te staken. De enige oplossing is vervolgens om deze processen machinaal over te nemen.
Een door COVID ernstig verzwakte patiënt zal twee tot drie weken op een IC-bed moeten verblijven. Veel langer dan een gemiddelde IC-patiënt, die enkele dagen zorg vraagt op absoluut topniveau. Langdurig verblijf brengt nieuwe risico’s met zich mee. Iedere dag op een IC verzwakt een kunstmatig in slaap gehouden lichaam verder. Onder andere spierzwakte, psychische klachten en cognitieve problemen zijn het gevolg. Het is niet voor niets dat IC-patiënten na verblijf op een IC langdurig moeten revalideren. Wat je als zorgsector wilt vermijden is langdurig verblijf in een ziekenhuis en op een IC in het bijzonder.
Al zouden we bij wijze van spreken duizend IC-bedden extra weten te realiseren, voor een miljard euro per jaar moet dit immers financieel gezien mogelijk zijn, dan is nog steeds de vraag of dit een werkbare richting is. Met geld is namelijk niet alles te koop. Een IC-verpleegkundige heeft over het algemeen vier jaar opleiding, twee jaar werkervaring en 18 maanden specialisatie nodig, voordat hij of zij zelfstandig aan het IC-bed kan verschijnen. De vraag is vervolgens of potentiële verpleegkundigen enthousiast worden van het vooruitzicht hun zorg voornamelijk aan COVID-patiënten te verlenen? Een uiterst intensief, maar weinig uitdagend perspectief. Mijn voorlopige aanname is dat de animo voor deze werkzaamheden enkel af zal nemen, zolang de zorg voor COVID-patiënten een zware wissel op IC’s blijft drukken. Sinds het begin van de COVID-crisis is het aantal IC-verpleegkundigen juist afgenomen.
We zullen moeten accepteren dat COVID voorlopig een stevige stempel op ons zorgstelsel blijft drukken en IC-bedden schaars zijn. Wij dragen in onze individuele keuzes een grote verantwoordelijkheid voor het collectief. Het minste wat je daarin kunt doen, is de kans op intensieve zorg zo klein mogelijk maken, voor jezelf maar zeker ook voor de ander. Bewezen is dat vaccinatie het risico op intensieve zorg aanzienlijk verkleint en daarmee capaciteit beschikbaar blijft voor andere intensieve zorg. Daarmee blijkt vaccineren voorlopig het enige effectieve antwoord op deze COVID-crisis.