31 mei Als iedereen meetelt, kan je op elkaar rekenen
Wat de boer niet kent, dat vreet hij niet. Doe maar gewoon normaal. Zo maar wat kreten die ook in het Barneveldse niet onbekend zijn. Maar wat is dan normaal? Vaak zijn mensen bang voor wat ze niet kennen. Terwijl we toch ook niet om de verschillen heen kunnen. Zo ziet iedereen er anders uit, zijn er verschillen in leeftijd, achtergrond, cultuur, geaardheid, overtuigingen enzovoort. Daarom hoort diversiteit vanzelfsprekend te zijn. Om diversiteit ook vanzelfsprekend te maken, moeten we aan de slag met inclusie.
Inclusie gaat over de vraag hoe we dan omgaan met die verschillen. Inclusie is niet woke of overgevlogen uit de Randstad. Inclusie is simpelweg het tegenovergestelde van discriminatie. Het gaat over jou en mij. Over de vraag hoe we samen mensen kunnen zijn. Ervoor zorgen dat iedereen mee kan doen, ongeacht deze verschillen. Hoe gaan we om met tegenstellingen, met vreemden, met emoties en conflicten, met privileges, met in- en uitsluiting en met macht en onmacht?
Wij hadden tijdens de commissievergadering de nodige vraagtekens over dit kaderstellend stuk en die hebben wij nog steeds. Wij vinden het stuk eigenlijk nog niet rijp voor besluitvorming. Wij zien een dappere poging om tot een krachtig beleidskader te komen van dit college, maar we zien ook onbalans. Een stuk wat nog leunt op ons oude beeld van inclusie. Namelijk het wegnemen van fysieke beperkingen zoals een drempel op het gemeentehuis. terwijl het vooral de sociale drempels zijn waardoor zoveel mensen het gevoel hebben dat ze er net niet helemaal bij horen, niet mee kunnen doen of niet mee mogen doen.
Dat zat hem al in de voorbereiding. De oproep op social media om input te geven voor inclusiebeleid was bijvoorbeeld sterk gericht op mensen met een fysieke beperking. We zijn wel blij om te lezen dat in de concretiseringsslag het college van plan is om dit in de communicatie veel breder te trekken.
Maar dan zijn we al wel een stap verder. Nu wordt ons gevraagd de kaders vast te stellen. Een kapstok voor de jaarlijkse agenda’s. En er missen nog wel wat haakjes. Wat Pro’98 betreft stellen we dit stuk niet vast, maar nemen het ter kennisgeving aan. We willen het college niet ophouden, want actie is nodig, maar we willen geen kaders vaststellen zolang deze geen recht doen aan het brede spectrum van inclusie. (amendement)
Geven we dan helemaal geen kaders mee als raad? Jawel, we stellen in het raadsvoorstel drie doelstellingen vast. Die wil Pro’98 aanscherpen door ook het verbeteren van de sociale toegankelijkheid erin te verwerken. Het VN-verdrag spreekt namelijk ook over beide.
En Pro’98 wil dat we bij het derde doel, voorlichting, gaan voor het respecteren van diversiteit in onze gemeente. Dat is volgens ons een stap verder dan bewustwording dat er zoiets als diversiteit bestaat. (Amendement)
Bij de uitwerking van de kaders wordt de input geleverd door de gehandicaptenraad en het interne actieteam lokale inclusie. Dat maakt ons er niet gerust op dat er straks wel een evenwichtige agenda ligt. Eentje waarin duidelijke keuzes worden gemaakt, waarop wel of niet wordt ingezet en waarbij met alle aandachtsgroepen is gesproken. We roepen het college op om bredere kaders te ontwikkelen (lees; meer haakjes aan de kapstok) en wij willen graag dat de vertegenwoordigers van de door het college genoemde aandachtsgroepen hierin een belangrijke rol gaan spelen. Daarvoor een motie, mede ingediend door het cda. (Motie)
Ik wil hier vanavond niet weer de discussie oprakelen of het college nou wel of niet aan doelgroepenbeleid doet. En als het college het aandachtsgroepenbeleid wil noemen vinden wij dat ook prima. Als het maar helder is dat iedere aandachtsgroep, of het nou gaat om mensen in armoede, of mensen die buitengesloten worden vanwege hun culturele achtergrond, er bij zijn gebaat zijn dat er specifiek acties voor hen worden ontwikkeld. Uiteraard in samenhang met elkaar. Volgens mij pakt het college deze handschoen op.
Verder wil ik nog wel wat complimenten uitdelen. Zo ben ik blij dat als antwoord op mijn vragen wordt onderschreven dat er niet zoiets is als de Barneveldse identiteit, maar juist sprake is van een grote verscheidenheid. Een meerderheid van de bevolking accepteert bijvoorbeeld homoseksualiteit, blijkt uit het onderzoek. Kunnen we dus de vlag uitsteken? Nee helaas. Het college geeft ook aan dat de queer-gemeenschap wordt genegeerd of soms wordt uitgesloten. Daarom is Pro’98 erg gelukkig met het feit dat er uitgebreid ingegaan wordt op deze groep in het beleidskader en dat het belang door dit college wordt uitgesproken om tot een grotere acceptatie – en inclusie – te komen.
Als iedereen meetelt, kan je op elkaar rekenen.
Frank van der Lubbe