15 mrt Pro’98 wil inspraak raad in huisvesting arbeidsmigranten
Om te beginnen zou ik geen juf in hart en nieren zijn als ik, voordat ik mijn betoog start, niet eerst even een korte uitleg zou geven over dit zeer technische en ingewikkelde onderwerp. Het duurt maar een minuut en aan het eind van deze bijdrage is mijn doel dat iedereen in deze zaal, en de trouwe kijker die meeluistert, begrijpt waarom de lijst “categorieën voor adviesrecht” belangrijk is en wat deze lijst nu te maken heeft met de huisvesting van arbeidsmigranten. Met uw goedkeuren, voorzitter?
Sinds 1 januari 2024 is de omgevingswet ingegaan. Deze wet bepaalt dat wij als raad een omgevingsvisie en een omgevingsplan vaststellen. De visie gaat over de lange termijn en in het plan staan alle regels voor de fysieke leefomgeving. Zoals welke activiteiten in een bepaald gebied wel en niet zijn toegestaan. Regels voor geluid, geur, meldingsplicht en wanneer je een vergunning moet aanvragen.
Wanneer je als initiatiefnemer met een goed idee komt voor de Barneveldse fysieke leefomgeving zijn er twee procedures die je zou kunnen volgen om dat idee om te zetten naar werkelijkheid. Het wijzigen van het omgevingsplan, hier hebben we als raad altijd iets over te zeggen of een buitenplanse omgevingsplan activiteit. Ja daar is ie, de BOPA. Het verlenen van een vergunning voor een BOPA ligt bij het college, net zoals in de oude wetgeving, maar toen heette het een plan afwijkingsbesluit. De raad kan gevallen aanwijzen waarbij ze bindend advies wil geven. Over die lijst, en dan specifiek categorie 8.2, spreken we vanavond.
Want het geval is dat in de zomer van vorig jaar een initiatiefnemer met een idee voor huisvesting arbeidsmigranten naar de gemeente Barneveld kwam. En zoals mijn collega de heer Wiesenekker net al schetste in zijn bijdrage, kan ook ik me de bewonersavond nog goed herinneren waar de spanning voelbaar was. Die avond werden er een aantal realistische ruimtelijke bezwaren gegeven tegen het plan, maar heerste het gevoel dat het plan al in kannen en kruiken zou zijn. Tijdens meerdere telefoontjes van bewoners stelde ik gerust met het vooruitzicht dat dit voorstel nog zou terugkomen naar de raad. Dat we al hun bezwaren in overweging konden nemen voordat we zouden besluiten. Totdat bleek dat dit voorstel helemaal niet meer langs de raad zou komen.
Mijn afdronk van de commissievergadering in november, waar we spraken over dit proces, was dat wanneer veranderingen van de fysieke ruimte veel teweeg brengt bij onze inwoners, wij als raad meer onze rol als volksvertegenwoordiger zouden moeten kunnen pakken. Deze visie werd voor mijn gevoel die avond breed gedeeld, maar in de gezamenlijke ambitie om de huidige situatie aan te passen, vonden de heer Wiesenekker en ik elkaar. Nu heel wat maanden later, na samen ploeteren door juridische ruimtelijk termen en heel veel gesprekken, ligt ónze motie nu aan u voor.
Een motie waarin we het college oproepen om zo spoedig mogelijk naar de raad terug te komen met een voorstel om huisvesting arbeidsmigranten en anderen, zoals aangegeven in categorie 8.2 van de categorieënlijst, wél onder bindend advies te laten vallen. Daarbij zou ik willen adviseren om het gesprek over details, zoals aantallen en percentages, in de raadswerkgroep Omgevingswet te voeren en deze bevindingen mee te nemen in uw voorstel. Graag een toezegging.
Aan het eind van een instructie stel ik altijd een controle van begrip vraag om te kijken of het doel behaald is. Dat, voorzitter, laat ik graag aan u over. Het resultaat zullen we zo dadelijk tijdens de stemming waar kunnen nemen.
Eva de Man