20 jan “We dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was.”
Afgelopen woensdag werd de raadscommissie ontvangen in de kantine van Sportclub Terschuur, de thuishaven van Terschuurse boys en Revival. Aanleiding was een nogal opmerkelijke ommezwaai van het college van de gemeente Barneveld. In februari 2014 besloot het college de zeer noodzakelijke nieuwe kleedkamers niet op de huidige plek te willen bouwen, maar aan de andere kant van de beek.
Dit vanwege verwachte woningbouwontwikkelingen op de locatie van Sportclub Terschuur. In oktober werd gesproken over “vergevorderde gesprekken” en zou er een raadsvoorstel in de maak zijn. Niets was minder waar. Een aantal weken later bleek het plan te duur en eind november stelde wethouder Fokkema dat het financieel toch niet verantwoord was om over de beek te verhuizen. Het oude plan werd weer uit de la getrokken, de kleedkamers komen op de huidige plek. Terschuurse Boys en Revival voelden zich geschoffeerd en aan het lijntje gehouden.
Het gevolg? U heeft het kunnen lezen in de krant. Consternatie alom. Schriftelijke vragen van alle fracties volgden elkaar in rap tempo op. Hoe kon dit gebeuren? En daarom zaten we woensdag bij elkaar in Terschuur. Om als raad, als hoogste orgaan in de gemeente, een oordeel te vellen over deze klungelige aanpak van het college en om de wethouder – nieuwe – kaders mee te geven. Toch?
Blijkbaar niet. Ondanks de eerdere kritische vragen was er nu sprake van vooral berusting bij de collegepartijen. Blijkbaar was alleen de schijn van kritiek op de handelswijze van het college voor hen voldoende. In het debat afgelopen woensdag, het moment waarop het om de knikkers zou moeten gaan, gaven de meeste partijen niet thuis. VVD en CDA, die vooraf veel kritiek hadden geuit, richtten zich nog enkel op het huidige voorstel. Er werd verder niet ingegaan op de inbreng van plaatselijk belang, de verenigingen of op de argumenten van de oppositie, zoals kapitaalvernietiging en korte termijn visie. De CU gaf aan nog te twijfelen (coalitietaal voor we zijn het er eigenlijk niet mee eens, maar we steunen het toch), maar voor mij was het wel duidelijk. De coalitie ging zijn handen hier niet aan branden.
Eigenlijk zou het me niet meer moeten verbazen. Monique Rosbergen schreef al over dit wegduikgedrag in haar bijdrage van het ledenblad van Pro’98 en in de afgelopen raadsvergadering ging het er al niet veel anders aan toe.
Beslissingen worden genomen voordat het openbare debat begint en zonder dat de oppositiepartijen hiervan op de hoogte worden gesteld, zoals bijvoorbeeld ook gebeurde bij het handhavingsrapport in december. Daarnaast wordt er niet of nauwelijks ingegaan op wijzigingsvoorstellen vanuit de oppositie, zelf niet als hier expliciet om wordt gevraagd zoals bij het debat over de snelfietsroute. Je vraagt je soms af, waarom zitten we hier eigenlijk?
En juist daarom blijft het me verbazen. Als ik zelf al het idee heb dat ik in een poppenkastvoorstelling terecht gekomen ben, hoe moet dat dan zijn voor de mensen op de tribune of de mensen die de krant lezen? Wat betekent het voor het bestuur van een gemeente, wanneer diegene die door de inwoners zijn gekozen om het bestuur te controleren en te corrigeren, volgzaam zijn aan het bestuur. Wat betekent dat voor het vertrouwen in de gemeente?
Het vertrouwen van Sportclub Terschuur heeft in ieder geval een aardige douw gehad. Zij kozen woensdag eieren voor hun geld, ondanks het onbegrip voor de korte termijnvisie van het college. Sportclub Terschuur krijgt nieuwe kleedkamers. Daar was het hen een aantal jaar geleden om te doen en door al dat getouwtrek van het afgelopen jaar was dat dan ook woensdagavond hun belangrijkste doel, geen verder uitstel, maar eindelijk bouwen. En dat gun ik ze van harte!